Vaderdag…
Wat betekent vaderdag voor jou? Denk je dan meer aan je vader dan normaal? Ben je bij je vader op deze dag? Fysiek of energetisch?
Ik was vergeten dat het vaderdag is vandaag. Wij doen niet aan vaderdag. Vaderdag is voor de commercie. Voor de winkels die geld verdienen aan het verkopen van snuisterijen gekocht door kinderen, jong en oud, voor hun vaders. Aldus mijn vader…
Vroeger op school maakten we asbakjes van klei en pennenhouders van wc-rollen en gingen dan op vaderdag mijn vader wakker maken met zo’n leuk cadeautje. Andere herinneringen heb ik niet aan vaderdag. Niet vanuit een verplichting op bezoek bij de opa’s, dat weet ik wel. Bloedje dood hebben mijn ouders daaraan. De vader van mijn moeder heb ik nooit gekend. Hij overleed toen mijn moeder 18 was. De vader van mijn vader is in mijn leven geweest tot mijn 29ste jaar. Toen overleed ook hij.
Ik ben een vaderskind, een vadersmeisje…
Heb altijd tegen mijn vader opgekeken. Mijn vader was mijn held, mijn rots in de branding. Mijn vader wist alles en kon alles. Ik had mijn vader op een voetstuk staan. Ik deed alles om zijn goedkeuring te krijgen. Als ik mijn vader teleurstelde was mijn wereld te klein, zo erg vond ik dat. Ik deed dus heel erg mijn best om zijn goedkeuring te krijgen. Ik werkte hard, pakte alles op, zei overal ja tegen. En trots dat hij op me was. Op mijn carrière bij defensie. Op de mensen die ik daar kende. Op de dingen die ik daar voor elkaar kreeg. En ik groeide en groeide en bleef maar presteren. Totdat presteren ploeteren werd en ik het niet meer volhield. Ik viel bijna om. Stond te balanceren op het voetstuk waar ik op was gezet en waar ik mezelf ook op hield. Ik wist niet beter. Dan zagen mensen mij. Kijk nou toch joh, die Ing, ons Ing…
Wat ik miste in mijn leven was de zachte vrouwelijke energie. De yin energie. De gronding in mezelf, het contact met moeder aarde, het helende vermogen om mezelf te zien en te troosten. De delen in mezelf die nog zorg aan aandacht nodig hebben. En die haalde ik niet bij mijn vader. Ook niet bij mijn moeder en ook niet bij mijn lief. Wel heel veel liefde, maar geen voorbeeld hoe ik mijn vrouwelijke wijsheid kon aanboren om mezelf te geven wat ik nodig had. Daar heb ik zelf coaching in gehad, systemisch- en innerlijk werk voor gedaan en heel veel over gelezen. En gedeeld met anderen vrouwen. In mijn Deep Dive vrouwen cirkels en mijn systemische innerlijke familie coaching. Samen de diepte in om aan te kijken, te doorvoelen, te belichamen en om los te laten. Iedere keer heelde ik zo ook een stuk van mezelf…
En door steeds meer te helen, werd ik wijzer, krachtiger en wéér en méér mezelf. Kan ik op mijn eigen benen staan en ben ik gegrond. Ben ik aanwezig in mijn lijf en voel ik me stevig en vertrouw ik volledig op mezelf. Zeker nu ik op reis ben ervaar ik dat iedere dag. Me, myself & I
Dus vandaag heb ik mijn vader een appje gestuurd. Waarin ik hem bedank dat hij mijn vader is en hoe ik hem nodig heb gehad om weer mezelf te worden. En dat ik ongelofelijk veel van hem hou, altijd en overal, hoe vaak we tegenwoordig ook botsten of schuren. Want dat is nu de andere kant van de medaille. Ik ben geen vadersmeisje meer. Ik ben een authentieke vrouw. Ik kies mijn eigen pad en heb daarin geen toestemming en goedkeuring meer nodig van hem. Dan blijft er alleen maar liefde over
Hoe is dat voor jou?
In mijn live online coach programma Deep Dive naar jouw authentieke vrouw gaan we samen op reis om weer te leren leven vanuit jouw vrouwelijke wijsheid. https://mindfulmore.nl/activiteiten/deep-dive-coach-traject-authentieke-vrouw
Ahe…
Vanuit liefde Ingrid
