Fluwelen Vleugels…
In mijn leiderschapsprogramma “Van Hoofd Naar Hart”, coach ik vrouwen in hun proces naar vrouwelijk leiderschap. In hun weg van masculien naar feminien, in hun weg van hard naar zacht, in hun weg van macht naar kracht…
Zij mogen zich dan ontdoen van hun stalen harnas en hun zachtheid en kwetsbaarheid tonen.
Gisteren was ik met zo’n mooie vrouw op pad. Lekker buiten, op de fiets tussen de buien door, de natuur in. Nadat we een bankje hadden uitgezocht met een mooi uitzicht op de paarse heide en we geland waren in ons moment, vroeg ik haar een kaart te trekken. Ik had het kaartendeck “Fluwelen Vleugels“ van Gerda Duin meegenomen waar ik graag mee werk. Ik geloof in de kracht van het energetische veld waar we onderdeel van uitmaken en dat het trekken van een kaart je meeneemt naar dat wat er speelt en waar aandacht voor mag zijn.
Ze vond het spannend. Haar hoofd vond het spannend. Welke kaart moet ik trekken, wat als… doe ik het wel goed… Ze trekt de kaart “Fluwelen Vleugels” en ik voel de energie door mijn lijf gaan. Wat een mooie kaart en zó spot on.
Nadat we de kaart hebben bekeken en de tekst hebben gelezen, vraag ik haar een plek uit te zoeken waar ze voelt dat ze op haar plek staat. Ze loopt een paadje tussen de hei op en zegt hardop dat ze dacht dat ze op dat paadje zou gaan staan, maar nu ze daar loopt voelt ze dat er een andere plek is waar ze wil zijn. Ze staat stil op een mooie open plek, omringt door paarse heideplantjes en zacht groen mos. Ik vraag haar wat daar is. Ruimte, vrijheid, licht, zon, ik kan vanuit hier alles overzien. Wat is alles, vraag ik haar. Mijn werk, mijn sociaal leven, mijn ouders, broertje, vrienden, vriendinnen.
Ik vraag haar waar ik mag gaan staan. Ze kijkt de circel rond en zegt dat ik wel bij haar mag komen staan. Ik begin naar haar toe te lopen en we kijken elkaar aan. Ik loop door en mag helemaal naar haar toe lopen. Ik sta tegenover haar en we slaan onze armen om elkaar heen. Jij mag hier zijn, jou laat ik zo dichtbij komen. Het emotioneert haar, en mij ook. Voor een vrouw die zo’n pantser om haar heen heeft en dit nu beetje bij beetje laat zakken, is dit een hele grote stap. Ze vindt het contact maken vanuit haar hart spannend én voelt tegelijkertijd dat dit is wat ze wil. Echt verbonden zijn met zichzelf en de ander. Het brengt haar zoveel meer. Anderen laten ook meer van zichzelf aan haar zien en er ontstaat een verbinding op een dieper niveau.
We brengen nog meer mensen in de circel en geven ze een plek. Voelen hoe het contact is en wat er nog mag gebeuren. Zo krachtig en zo voelbaar waar het over gaat. Heel intens en emotioneel. Tranen vloeien en verdriet wordt gehuild…
Waarom heb ik dat niet eerder gedaan, vraagt ze als we na een tijd de circel verlaten en teruglopen naar het bankje voor een warm bakkie thee. Haar hoofd dat antwoorden wil. Wil snappen wat er gebeurt. Omdat eerder de tijd er nog niet voor was, zeg ik haar. Je kunt bepaalde processen nou eenmaal niet versnellen, het ontvouwt zich in haar eigen tempo en het enige wat jij mag doen is vertrouwen hebben, in jezelf en in het proces waar jij je in bevindt. Stapje voor stapje, zoals het proces van de rups die een vlinder wordt.
Neem je tijd, laat je vleugels zich langzaam ontvouwen, zodat je straks in vreugde en kracht kunt uitvliegen…
Wat een mooie ochtend en wat voel ik een dankbaarheid dat ik deze mooie vrouw mag begeleiden in haar proces van hoofd naar ❤️
