Gisteren mocht ik de opstelling van Sylvia begeleiden. Sylvia voelde dat het tijd was om haar mannelijke schild af te werpen en haar vrouwelijkheid meer te laten zien.

Naast me staat een mooie lange vrouw, met een wilde bos met krullen, vriendelijke ogen die me met kwetsbaarheid aankijken en het super spannend vindt om deze woorden hardop uit te spreken. Ze voelt dat het tijd is om de mantel van mannelijkheid los te laten en haar vrouwelijkheid te gaan omarmen.

Het woord wat direct bij me opkomt is masculiniteit. Ik check bij haar of dat woord bij haar resoneert. En daarna of ze dit herkent in haar familielijn. Ze herkent het bij zichzelf, maar niet specifiek in haar familielijn.

Zullen we masculiniteit opstellen, vraag ik haar. Ze knikt. Vraag maar iemand uit de groep die jouw masculiniteit wil representeren. En wil je zelf meedoen in de opstelling, of wil je daar ook een representant voor? Ik wil dat iemand mij representeert, zodat ik kan kijken wat er allemaal gaat gebeuren. Vraag maar iemand om jou te representeren.

De ceremonie begint.

Masculiniteit loopt rond in het veld en de representant van Sylvia komt ook in het veld. Wat zich direct ontvouwt is een soort verliefdheid tussen die twee. Sylvia kijkt verliefd naar de masculiniteit en ze versmelten bijna.

Samen kijken we naar wat er voor onze ogen gebeurt.

Je wilt je meer vrouwelijk voelen, geef ik haar terug, zullen we vrouwelijkheid ook opstellen? Weer knikt ze. Kies maar iemand voor jouw vrouwelijkheid. Vrouwelijkheid betreedt het veld en per direct zien we de representant van Sylvia wankelen en in elkaar storten. Ze hangt letterlijk aan masculiniteit. Zij hangt aan masculiniteit en masculiniteit houdt haar vast zodat ze niet helemaal tegen de grond klapt.

We kijken er samen naar en het emotioneert haar. Zo intens heeft zij haar masculiniteit nodig om zich staande te houden, dat er geen ruimte is voor haar vrouwelijkheid.

Ik vraag haar of zij iets weet over haar familie geschiedenis. Of er een geheim is of iets waar niet over gesproken wordt. Nee zegt ze, niet dat ik weet. Dat zegt dan eigenlijk al genoeg…

Inmiddels ligt de representant van Sylvia op de grond en staan masculiniteit en vrouwelijkheid om haar heen. Masculiniteit heeft haar losgelaten.

We stellen onderdrukking op en zij buigt zich over Sylvia heen. Het verborgen verhaal in de vrouwenlijn heeft zich al in de coulissen opgesteld. Een van de deelnemers krijgt een helse buikpijn en wordt in het veld gebracht als het verborgen verhaal in de vrouwenlijn.

Het verborgen verhaal in de vrouwenlijn ligt als een foetus te creperen van de pijn op de grond.

Samen kijken we wat er in het veld gebeurd. De representant van Sylvia ligt nog steeds op de grond en vrouwelijkheid en de onderdrukking zijn een gevecht aan het voeren. Vrouwelijkheid wint terrein, maar onderdrukking geeft zich niet zo snel gewonnen.

Wat is er nog meer nodig om in het veld te brengen. De heksen…

Zodra de representant van de heksen het veld betreed gebeurt er iets magisch. De heks is mooi en krachtig en heeft een sprankeling in haar ogen. Ze danst door het veld en raakt met haar magische energie en haar sprankeling Sylvia aan. Sylvia in het veld komt weer in beweging en Sylvia naast mij raakt in extase. Wauw, zegt ze. Wat magisch! De kracht van de heks is mooi en krachtig, niet lelijk en vals.

Kunnen we nog meer krachtbronnen gebruiken? We stellen de liefde op.

Zodra liefde het veld betreed verminderd de pijn van het verborgen verhaal in de vrouwenlijn en kan zij zich iets meer oprichten om te kijken wat er gebeurt en op haar zij gaan liggen. De pijn is niet weg, maar dragelijk geworden.

In het veld staat Sylvia inmiddels weer rechtop en naast haar staan masculiniteit, vrouwelijkheid, liefde en de heks. Onderdrukking wordt door vrouwelijkheid gezegd dat er voor haar geen plaats meer is. Het is nu tijd voor vrijheid, vrouwelijkheid en de kracht van liefde. En de heksenkracht om daar uiting aan te geven. Samen met masculiniteit. Die is ook nodig. De mannelijke én vrouwelijke energie voor een goede balans.

Als laatste mag Sylvia haar eigen plek innemen en wordt haar representant een krachtbron.

Wat een mooie ceremonie en wat een verschil in energie bij Sylvia. Ze straalt en wordt nog groter dan dat ze al is. Haar ogen sprankelen en de rest van de middag danst ze…

Wat een mooi vak mag ik uitoefenen…