Heb jij al eens kennisgemaakt met jouw innerlijke familie? Weet jij waar jouw jongetje blij van wordt en energie van krijgt? Waar jouw meisje gelukkig van wordt en hoe zij ontspant? Waar jouw man het liefst mee aan de slag gaat en het meeste trots op is? Hoe jouw vrouw haar kracht en wijsheid inzet voor haar gezin?

In jou zit een innerlijk gezin die altijd met je meegaat waar je ook bent en wat je ook doet. 

Als je kinderen lekker kunnen spelen en ontspannen en de ouders in liefde en harmonie bezig zijn met het houden van elkaar, het onderhouden van het gezin en zorgen voor hun kinderen, is er sprake van balans.

Jij zit dan goed in je vel, voelt je energiek, kunt je goed inspannen, hebt focus en bent goed in contact met jezelf en met je omgeving. Je slaapt voldoende , kunt je goed ontspannen, zorgt voor voldoende beweging en eet goede en gezonde voeding. 

Maar als één van de gezinsleden of misschien wel meerdere gezinsleden niet voldoende ontwikkeld zijn en/of onvoldoende aandacht krijgen, dan is het een ander verhaal. Als je man geen focus meer heeft en op basis van wilskracht aan het ploeteren is, zijn dochter aan een stuk door in zijn oor aan het krijsen is (het jammeren werd huilen en is nu gekrijs geworden), zijn zoon hele dagen uitgelogd op de bank ligt en zijn vrouw zich verdrinkt in de alcohol die ze iedere avond drinkt, dan is het goed mis. 

Je kunt zo best een tijdje doorgaan hoor, maar uiteindelijk zul je iets moeten gaan doorbreken en veranderen om je balans weer te herstellen. Of valt het bij jou wel mee en is het meer een zacht maar velijn stemmetje dat constant zegt dat je niet goed genoeg bent, te dik bent, te lui bent, niet slim genoeg bent, niet mooi genoeg bent, er niet toe doet. 

Mijn “gezin” is inmiddels weer in balans en heb ik het afgelopen jaar gebruikt om als gezinscoach te onderzoeken hoe het gesteld was met hen. 

Toen ik vorig jaar mei terugkwam van een heerlijke maand vakantie met de sleurhut van mijn ouders kon ik er niet meer onderuit. Na twee dagen weer op mijn werk, zat ik in de auto terug naar huis, toen ik tegen mezelf zei. Ing, wie hou je nou voor de gek? 

Mijn innerlijke vrouw zag haar man al een lange tijd ploeteren om op het werk toch maar door te gaan. Allerlei oplossingen aan het bedenken om het werk gedaan te krijgen, want opgeven was geen optie. Want hij kon altijd alles, dat kreeg hij immers van jongs af aan altijd te horen van zijn ouders. “Ons Ing doet het zo goed, die kan alles”. Daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. Maar hoe dan? 

Mijn man wist het niet meer. Mijn jongetje was allang afgehaakt en lag uitgeteld op de grond. Alle energie was weg en het enige wat hij nog kon doen is wachten tot er weer iets zou gaan gebeuren waar hij energie van kreeg. Mijn meisje was al een tijdje aan het brullen. Zij voelde zich niet gezien en gehoord door haar omgeving en alle verbinding was weg. Zij kon zich niet meer ontspannen en huilde de hele tijd. 

Mijn hele lijf gaf aan dat het genoeg was geweest, alleen bleef mijn hoofd maar oplossingen bedenken hoe ik mijn werk nou toch het beste kon doen. Het was klaar! 

Ik had in de middag nog een telefoontje van mijn collega gehad die vertelde dat hij ook iets anders ging doen en de moed zonk me in de schoenen. Ik had zo gehoopt dat hij het verschil kon maken in het dossier waar ik aan werkte, maar toen hij zei dat hij daar geen energie meer voor had, sterker nog, ziek van werd, was het voor mij ook klaar.

Binnen de Landmacht zouden er functies voor Leefstijl coaches komen. Ik had dat in een organisatie voorstel gezien. Al eerder waren deze in een vergadering voorbij gekomen, maar iedere keer met een slag om de arm. 

Toen mijn vrouw zei dat het tijd werd voor iets anders, kwam er een mailtje voorbij waar deze functies in genoemd werden en spoorde zij haar man aan om hier achter aan te gaan. 

Ik ben op zoek gegaan naar informatie, verschillende gesprekken gevoerd met collega’s uit mijn netwerk die nauw betrokken waren bij de uitrol van deze functies. Om voor deze functie in aanmerking te komen moest ik nog wel een aanvullende opleiding volgen. 

Mijn jongetje had eerst nog wat bedenkingen, wéér een coach opleiding? Been there, done that, got the T-shirt, zei hij tegen zijn moeder. Ja zoon, zei mijn vrouw, ik snap je reactie, een deel zal hetzelfde zijn, maar er zitten ook nieuwe elementen in. Deze opleiding gaat ook over voeding, beweging, ontspanning en slapen en dat is nieuw voor ons. Je vader is ook enthousiast. Weer een model waar hij mee aan de slag kan. Dus ga maar lekker met hem mee.

En zo kwam het dat ik op 26 aug 2019 vertrok richting Ommen voor mijn eerste dag van de Post HBO Leefstijl- en Vitaliteitscoach bij MARK academy.

Ik had me voorgenomen dat ik eerst de kat uit de boom zou kijken voordat ik me zelf zou openstellen voor de andere dames uit de groep BO-57. In 2014, tijdens mijn eerdere trainer en coach opleiding was ik al heel diep door de modder gegaan en ik wist niet of ik dat nog een keer wilde. Mezelf helemaal blootgeven en weer relaties aangaan ........ Ik zag daar wel tegenop. 

Mijn meisje vond deze hele nieuwe ontwikkeling super spannend en was zenuwachtig en gespannen. Haar moeder had haar op schoot getrokken en gezegd dat haar vader met haar mee zou gaan en haar in bescherming zou nemen, zodat ze dit niet helemaal alleen aan hoefde te gaan. Haar broertje slaagde een zucht en zei. “Leuk toch weer andere mensen om mee te spelen en nieuwe dingen te leren. Ik zit al in de auto naast pap, ga jij maar met mam achterin”.

Na de eerste dag met voorstellen en kennismaken merkte ik al aan mezelf dat ik mijn man schild iets kon laten zakken. Wat een mooie vrouwen, met mooie verhalen over drijfveren en waarom ze aan de opleiding zijn begonnen. Mijn hart werd links en rechts al geraakt. Bij de afsluiting van dag twee heb ik dat ook aan de groep teruggegeven. Ik zag op tegen de kennismaking maar ben blij dat ik de stap heb genomen en kijk uit naar de rest van het jaar en het samen oplopen in ons proces.

Mijn vrouw heeft tijdens de opleiding al zo sterk gevoeld dat coachen van mensen haar levensmissie is. Na de opleiding in 2014 had ze dat ook gevoeld (ik kende destijds mijn vrouwelijk schild nog niet), maar o.a. door gedachten en overtuigingen van haar man (hoe ga je daar dan je geld mee verdienen, dat is toch heel moeilijk, hoe moet dat dan, in welke vorm, geen idee) is het er toen niet van gekomen. Het hoe wist ze nog niet, maar dat ze er hoe dan ook mee verder ging stond voor haar vast. Dit keer zou ze dat niet uit haar handen laten glippen.

Tijdens het afgelopen jaar heeft mijn meisje mooie contacten gemaakt met de andere meisjes van de vrouwen in de groep. Samen gehuild, gedeeld en geheeld. Mijn jongetje heeft lol gemaakt en gelezen, geleerd en volop geleefd. Mijn man heeft de discipline gehad om iedere maand naar Ommen te rijden, alle module opdrachten te maken, weer op te starten na vier maanden COVID en zomervakantie en de visie dat het pad waar hij op loopt het juiste pad is en mijn vrouw voelt het fundament en de balans en heeft haar zingeving weer gevonden.

Is na het lezen van mijn verhaal je jongetje nieuwsgierig geworden? Of weet je vrouw dat het tijd is om nu echt aan de slag te gaan met jezelf om steviger te worden en weer in balans te komen. Heeft je man behoefte aan duidelijkheid en focus om zijn leiderschap te tonen en voelt je meisje dat je weer in verbinding wilt komen met jezelf en je omgeving? Ben je benieuwd naar jouw innerlijk gezin en wil je graag kennis met ze maken?

Boek een kennismaking sessie met mij en ik stel ze aan je voor. 

Liefs van mijn innerlijke familie voor die van jou